czwartek, 2 lutego 2017

Święto Matki Boskiej Gromnicznej

Tego dnia Matka Boska miała obchodzić ze świecą pola i doglądać oziminy, a także chronić zagrody oraz wędrujących ludzi od napaści wilków. 2 lutego święcono gromnice, które zapalano w czasie burzy, by oddalić nawałnicę oraz chronić dom i gospodarstwo przed piorunami. 
Oficjalna nazwa tego kościelnego święta to Ofiarowanie Pańskie, obchodzone 40 dni po Bożym Narodzeniu. Upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Jak podaje Ewangelia św. Łukasza, każdy chłopiec miał być poddany symbolicznemu ofiarowaniu Bogu w świątyni. W przypadku Jezusa obrzęd ten miał jednak wyjątkowy charakter, ponieważ ofiarowywał się on swojemu Ojcu. Będąc zarazem człowiekiem, reprezentował również całą ludzkość, która oddaje się woli Bożej, będąc jednocześnie „światłem” woli Pańskiej. Tradycyjnie od IX wieku tego dnia w kościołach święci się gromnice – które miały chronić domostwa przez piorunami. Odbywa się również procesja z płonącymi świecami, symbolizująca życie w jedności z Chrystusem. Dawniej po uroczystościach przynoszono płonące świece do domów i wypalano znak krzyża w belce na suficie – miał on chronić przed nieszczęściem i żywiołami. Co więcej, wierni przynosili zwykle świece, przy których byli chrzczeni, i które „towarzyszyły” im przez całe życie (wręczano je również konającym). Dziś coraz częściej można je kupić w kościele przed liturgią. Święto Ofiarowania Pańskiego wyznacza również zakończenie okresu bożonarodzeniowego, kończy się śpiewanie kolęd, a choinki powinny zostać rozebrane.


tekst: Rozalia Barańska-Dzięciołowska, "Matka Boska Gromniczna", 1975, Arch. PME 39360,1, fot. E. Koprowski."Kalendarz Etnograficzny 2017" oraz kalbi.pl

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz